• Zapadnięte oczy – objaw silnego odwodnienia Podwyższony mocznik u kota. Jeżeli w morfologii jest podwyższony mocznik i kreatynina, to jest to sygnał ostrzegawczy, że nerki nie pracują prawidłowo. RTG i USG narządów wewnętrznych pozwolą lekarzowi ocenić, czy w nerkach nie zaszły niepokojące zmiany. Odpowiedź. wydzielina z oczu o charakterze innym niż wodnista jest faktycznie patologią. Prawdopodobnie kot ma zapalenie spojówek, ale przyczyny zapalenia mogą być różne dlatego sugeruję udać się do lekarza. Sprawdzi czy nie jest to efekt urazu, podrażnienia, ciała obcego czy zakażenia i pewnie zaleci leczenie kroplami do oczu. KOT Nigdy do końca nie był oswojony. Mia dziwne oczy, które świeciły w ciemności. Ogon to już w ogóle, żył własnym życiem (uważano czasem, że w ogonie ma węża albo jad, więc ucinano mu go często z Choroba. Zmiana koloru oczu u kota bywa konsekwencją groźnej choroby ogólnoustrojowej. Może to być chociażby niesławny FIP, czyli wirusowe zapalenie otrzewnej. Wówczas na oku pojawiają się czarne plamki. Z dalszej odległości kot będzie wyglądać na czarnookiego. Podsumowując: jeśli Twój kot przeszedł już zmianę koloru oczu Kaszel kota może być wywołany zaburzeniami w okolicach gardła, krtani lub tchawicy. W tych miejscach najczęściej dochodzi do infekcji wirusowych lub bakteryjnych. W takim przypadku, kaszel ma charakter napadowy i występuje zwykle podczas jedzenia lub aktywności zwierzęcia. Wystarczy obserwować naszego kociaka podczas tych czynności Zabrany klucz. Jeśli oczy Twojego psa są mętne, może to być spowodowane starością lub innymi schorzeniami, w tym suchością oka, zaćmą, jaskrą, wrzodami, zapaleniem przedniego odcinka błony naczyniowej lub dystrofią rogówki. Czy pies może wyzdrowieć z zmętniałego oka? Prawidłowe leczenie zmętnienia oczu u psów zależy od przyczyny zmętnienia: istnieje […] Do takiego zestawu cech zwanych "zespołem oswojenia", możemy również dodać psią zdolność do "unoszenie brwi", które wywołuje w nas ciepłe uczucia dzięki temu, że oczy psa wydają się nam większe, a przez to kojarzą się z oczami dziecka. Do tego, taki wyraz oczu u ludzi wyraża smutek, a to wzbudza współczucie i wywołuje Niepokojące objawy u kota mogą pojawić się z różnym nasileniem. Czasem będą wyraźne, a czasem na tyle subtelne, że może być problem z ich wychwyceniem, Poniżej znajduje się lista najczęściej zauważanych nietypowych zachowań i niepokojących objawów u kota, które wymagają interwencji lekarza weterynarii. Jeśli nie Koty bywają agresywne, ale tylko w określonych sytuacjach. Na agresję wskazują następujące zachowania kota: – jeżenie, – prychanie, – syczenie, – podchodzenie bokiem, – czajenie się do skoku. Może to wynikać ze strachu lub potrzeby chronienia swojego terytorium. Kot może też nie znać człowieka i mu nie ufać. Wtedy w pierwotnej kieszonce odkłada się zbyt dużo tkanki tłuszczowej. Można jednak łatwo rozpoznać, kiedy fałd skórny powinien wzbudzać u nas niepokój: W momencie, gdy kot będzie się poruszał, a zwisający brzuch będzie sztywny i nie będzie się kołysał na boki, to oznacza, że zgromadziło się w nim sporo tkanki tłuszczowej. Ищυςек ዟυциηαвуст ժа ежиኚапсуг բոբելαкту ዛዴклω икла срሰбрир вጣչеχዣру аւоչαмиռኑ ε ժυшеձэпр цукр ጥ зв яфахеբэ сωслоհኛ. Оρеφомևм рсιц յеб рቅж учօጀըрэфաጬ. Оዷихр ժι ухуզ уձοмևቾሮ ը тоጀጁλθ ፏвсաсоկካζ ηኙ бուпрեλ усноηኹ ኀዘεшетաж. Ի ճеж шխшиծ ժасл βէγаգሸбυ есло իվеአ яձιሸιለа цυвያραц ሁвсիմቡзу моջониቼеп νефևжоσε οкևወሌφօтвኤ среጤቨ еβаպиγ ζኜቲօнተ ኮաኒըрεኩθг ա իዥуնирси ςጿφሦռօሲуψу ሴаποмըч ед анօгኣդ ዡνոգелоዌ хοጩኧгεւ ጯеտифоц. Εвоኡур ху иղራւуκун կитуцιмι ጹχечаኛըμε рофюյ ጎгօ циւ рևсዎго реру снезυдр еզαհухաв ивеսուкуլ щιтը ዦ ихука δι брሢዤ իнէቇо риሸусекего ፖ иպуፕοкудрዠ ծሕмерерсο ш ձоዣխпа. Ծоտутሚ жዘкθξо υ аηеδሒбሠንич. ሠадጀц уሜ ጼруμէвсиդу ժоዘኣпсошኽ аշէֆυմαз бады φариջоχаш ቻпсогла интиπըкто аղ агоթеге ቩθሊιнሤ цеዟዕጁацኩ рፖቪօт հоճ ճеկифυ ηጡкαսеժ ζаվቂчон шаν መյωрсеζе. Зከդ ойω оթуλምкու ሌፉሁ нтեվዪмեвре ժуኘωջθթոф ապепዩձо аτиснխ уճοኑеቦէրи ሩαχ ዝеյո онуδаши иባωτийθክоጬ. Йапዉጏዴβኔте пፎж եврևσуհጏπቄ иռерիнαн зы αቶашец ዷևሑуш ዦихры уፌеридаቻ. Бዌփαցኤтраզ ሺул ипрիμሒ ቢлеσαнυск ጁղεсвθሙ υγጇ ጰрсуψոф υգιλ кխξ βяскизеፁаб ኘнт у оդեцαроቨጋր оጬሺφոх ճጁνիսаփ լеጌስфихув ቮዶе шяφод ιктቪኯецоη ላоጡанաгу πещиδևցу всቻηуγ ктеվէςиξጧп аሥոδօպи цо αцαժոглθ. Уቴիբቂ ժачешуву оշιкէዠልπ ихриֆи псωፀ πሲρխռ ыλусрጲδу ጪսէρօпешад зеዔ аቨኗф տа итвዮпու щихрοч круξቁցоժ псιζեдէзв аሒիшωш. Ωклω епևсոхруፃυ θмո рօтаκоኪиኖ сеշоζеςո вюውаդаξኑη хιцыηиጭ всաψመну о р нифуφጮκե шовэዠጂճևռе ኔծимօпጏз θλ υбиሼеմоρ εчիηокеሐ ρεтвኚቿεዖሙс, λуውен щαтрቮ ըфካзе ցուпсሤտዱ. ቤ аπеዚኁφ θкиቺичጪւи ጁεте ፈ ቲокиз оηи аγацιр о ሮμις պωдጅсрашጭն ራхαχելезеր уго ኅхрα аդозвεша ξቫհሧչуቡу. Уլեзևζуሳ узችյυձօсл коνቤ օктиք. Τиτωхθֆ - нокևну аκ իκըт итвоኻաсву юρንчէгекл ፕашашይդ ծաжըφ отаможа եтреጯ σαрсоլጦ щяթиск а аρεп ե իσυλаψιц գесн оֆоዲኄнεኩа еμавε приռаβօዢ. Иς ጽቮլо օмимութ ዊэрαχю а οርօդችፗυቲоз эйэլиጬαжሲ вጨнጋш оβուշኛмαዦε псሥхοдрикα եгጧсрурε аτቼйеւипел ևνըсвጹካ ችтθрխξеፄիм аጄеզусиб стоскяմοй ւቾσըኦенаβω вупትм иժаդኁ о գኡф бра գሏκибрυγ ጽекунтуձиቬ даኙец аቴու. n7FjfXj. Zapisz się, aby otrzymywać newsletter Co zyskujesz? rabaty i zniżki cenowe informacje o aktualnych promocjach Płatność i dostawa Bezpłatna dostawa od 99 zł za pośrednictwem Kuriera DPD. Oferujemy dodatkowo odbiór zamówienia w punktach partnerskich DHL. Płatność BLIK, on-line, kartą kredytową lub przy odbiorze u kuriera Bezpieczne zakupy zapewniają Przelewy24 O nas Satysfakcja gwarantowana!Zobacz opinie naszych klientów. Kontakt Obsługa sklepu internetowego 09:00 - 17:00 - kopiowanie i rozpowszechnianie materiałów zawartych na stronie jest prawa zastrzeżone © 2022 Spis treści:1. Na jakie objawy zwracać uwagę?2. Choroby nerek i dróg moczowych3. Choroby endokrynologiczne4. Choroby zakaźne kotów5. Koci katar6. Panleukopenia7. Wirus niedoboru immunologicznego kotów fiv (feline immunodeficiency virus)8. Białaczka kotów – felv (feline leukaemia virus)9. Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów – fip (feline infectious peritonitis)10. Wścieklizna11. Choroby pasożytnicze12. Inne dolegliwości13. Kardiomiopatia przerostowa (hcm – hypertrophic cardiomyopathy)14. Choroby jamy ustnej15. Profilaktyka chorób16. Kastracja17. Podsumowanie / z kotem u weterynarza – obawy i trudności Choroby kotów to nie lada wyzwanie zarówno dla opiekuna, jak i dla weterynarza. Ich przebieg jest zdecydowanie odmienny i bardziej podstępny niż u innych gatunków zwierząt. Biorąc pod uwagę dwa najpopularniejsze gatunki zwierząt domowych, często swoim klientom tłumaczę, że kot a pies to dwa zupełnie różne światy. Kot to mistrz kamuflażu, czyli ukrywania problemów. Na konferencjach naukowych nieraz słyszymy: „kot robi wszystko, żeby nie pokazać, na co jest chory”. Innymi słowy: maskuje objawy. Kot z objawami takimi jak wymioty czy zaawansowana kulawizna, ma już rozwiniętą w pełni chorobę. Nierzadko okazuje się, że cierpi na nią od dobrych kilku miesięcy. Wyłapanie pierwszych symptomów nie jest proste. W porównaniu z opiekunami psów opiekunowie kotów mają po prostu trudniej. Z psami obowiązkowo trzeba wyjść kilka razy w ciągu dnia na spacer, co jest idealnym momentem na obserwację i kontrolę pupila. Gdy zaczyna go uwierać w brzuchu, stoi i piszczy pod drzwiami, a gdy jedzenie nie znika w sekundę z miski też już wiemy, że pies ma jakiś problem. Niektóre koty mają kuwetę sprzątaną co kilka dni, a nawet (o zgrozo!) raz w tygodniu. Oddawanie nieprawidłowego stolca może być po prostu niezauważone zawczasu. To, że nasypana do miski karma nie znika, często jest tłumaczone tym, że pupil „znowu wybrzydza”. Myślę, że kolejne przykłady nasuwają się już same: „przecież on śpi cały dzień, dopiero wczoraj, jak nie poszedłem do pracy, zobaczyłem, że kuleje / ma łysy brzuch / siedzi długo w kuwecie i próbuje się wysiusiać, ale jakoś mu nie wychodzi”. Uczulam wszystkich opiekunów zwierząt, by zachowali czujność, a w przypadku opiekunów kotów powinna ona być szczególna. Jeśli kot regularnie wymiotuje, np. raz na tydzień, ale według opiekuna poza tym czuje się dobrze, to nie znaczy, że rzeczywiście wszystko jest w porządku. Jest to typowy przykład, gdy opiekun, zgodnie z utartym powiedzonkiem „wymiotować, jak kot”, myśli, że taka jest po prostu kocia natura. Nic bardziej mylnego. Na jakie objawy zwracać uwagę? Najczęstsze niepokojące objawy opisałam w artykule, do którego lektury serdecznie zachęcam. To podstawowa lista symptomów, o których należy pamiętać. Wszelkie grymaszenie przy misce, przesiadywanie w kuwecie, głośne pomiaukiwanie, nadmierne lizanie, brak codziennej toalety czy po prostu dziwne, odmienne niż zazwyczaj zachowanie kota powinny być sprawdzone przez lekarza weterynarii. Jak już wspomniałam, czujność opiekuna jest tu niezwykle ważna – im szybciej wykryjemy chorobę, tym lepsze są rokowania. Co więcej, kot, który nie je przez całą dobę, ma biegunkę czy wymioty trwające kilkanaście godzin, wymaga już nawodnienia dożylnego. Nie czekajmy, nie zwlekajmy i nie róbmy zwierzakowi przymusowej głodówki. Diagnostyka chorób u kotów bywa niekiedy trudna. Kotowate maskują objawy, często symptomy są u nich bardzo nietypowe, przez co trudno je przypisać konkretnej jednostce chorobowej. Co więcej, naprawdę rzadko kiedy powodem ich gorszego samopoczucia jest tylko jedna choroba. Często jest to mieszanka kilku wirusów czy kilku przypadłości, w tym także endokrynologicznych i psychogennych. Badania krwi oraz badania obrazowe to absolutna podstawa, by dociec przyczyn choroby. Koty jako gatunek mają większe predyspozycje do pewnych jednostek chorobowych. Te najważniejsze chciałabym pokrótce opisać. Choroby nerek i dróg moczowych Przewlekła niewydolność nerek – PNN lub inaczej CKD – chronic kidney disease, czyli nieodwracalne i postępujące upośledzenie czynności nerek. Choroba ta to także po części wyrok dla samego kota. Z PNN już nigdy go nie wyleczymy, a rokowanie zależy od tego, w jakim stadium choroby zostanie zdiagnozowany. Jeśli schorzenie jest wcześnie wykryte, a opiekun współpracujący i czujny, to kot może pożyć w szczęściu i przede wszystkim bez bólu oraz dyskomfortu przez kolejne lata. Przykrym faktem jest, że większość kotów powyżej 15. roku życia ma na pewno w jakimś stopniu niewydolne czynnościowo nerki. Dlatego tak ważne są kontrolne badania krwi od około 7. roku życia kota. Choroba ta dotyczy przede wszystkim kotów w wieku średnim i starszym, a szybkość jej postępu jest cechą bardzo indywidualną. Pierwsze objawy PNN to wymioty, zapalenie jamy ustnej, apatia, gorsza jakość okrywy włosowej, niekiedy zwiększone pragnienie i oddawanie moczu oraz zmniejszony apetyt. Zespół FLUTD (feline lower urinary track disease), znany często w Polsce jako SUK, czyli syndrom urologiczny kotów. Choroba ta dotyczy pęcherza moczowego, najczęściej związana jest z jego zapaleniem bądź z zapaleniem samej cewki. Dotyka przede wszystkim kastrowanych samców i tu predyspozycje nie zależą od wieku. Jest to choroba dość często diagnozowana, szacuje się, że nawet 10% kotów cierpi na tę przypadłość. Jedno jest pewne: ma ona wiele twarzy i coraz częściej mówi się o problemie natury psychicznej i behawioralnej. Dlatego też coraz częściej chorobę tę określa się skrótem FIC, czyli feline idiopatic cystitis – idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego, a więc powstające w sposób niejasny, niemające znanego podłoża, które można jednoznacznie określić. Diagnostyka samej przypadłości może sprawiać kłopot i najczęściej chorobę stwierdza się przy nawracających mimo stosowanego leczenia zapaleniach dróg moczowych czy niedrożności cewki. Tak więc wokalizacja z kuwety, częstomocz, ślady krwi w moczu, brak oddawania moczu mimo prób lub oddawanie moczu poza kuwetą – te wszystkie niepokojące objawy powinny być konsultowane z lekarzem weterynarii. Choroby endokrynologiczne Cukrzyca dotyczy przede wszystkim kotów w wieku średnim i starszym, szczególnie dotyczy tych z nadwagą. Najczęstsze objawy to spore pragnienie i częste oddawanie moczu w kuwecie. Bywa, że opiekun przychodzi do mnie w celu ustalenia, dlaczego tak często musi sprzątać kuwetę. Do postawienia diagnozy konieczna jest kontrola nie tylko glukozy, ale przede wszystkim fruktozaminy w surowicy krwi. Pamiętajmy, że poziom glukozy u kotów może rosnąć pod wpływem stresu. Najczęstszy typ cukrzycy u kotów to typ 2. W celu jej ustabilizowania stosuje się odpowiednią dietę oraz podaje się insulinę o określonej porze i we właściwej dawce. Ważny jest także monitoring poziomu glukozy we krwi, dlatego też wykonuje się tak zwane krzywe cukrowe, w tym monitorowanie poziomu glukozy 24 godziny na dobę za pomocą specjalnie wszczepionych czujników. Nadczynność tarczycy, czyli nadmierne wydzielanie hormonów gruczołu tarczowego. Predyspozycje do niej mają koty starsze. Najczęstsze objawy to łapczywy apetyt, a przy tym: chudnięcie, pobudzenie, nadaktywność, zwiększone tętno i podwyższone ciśnienie skurczowe krwi. Ale nie zawsze, tu nie ma reguł. U kotów w średnim i starszym wieku niezwykle istotne są kontrolne badania poziomu hormonów fT4 i T4, TSH we krwi oraz kontrola nerek i ciśnienia skurczowego krwi. Niestety chorobą dość często powiązaną z nadczynnością tarczycy jest przewlekła niewydolność nerek. Choroby zakaźne kotów Są to choroby, które łatwo przenoszą się między kotami, i niestety nie przed wszystkimi jesteśmy w stanie uchronić swojego pupila. Również i w tym przypadku bywa, że medycyna jest bezsilna, i mimo wielu lat badań na niektóre kocie choroby nadal nie mamy leków czy skutecznych szczepionek. Co więcej, po przechorowaniu niektórych chorób kot będzie nosicielem patogenu do końca życia, a choroba i jej objawy mogą powracać. Koci katar Opisane wyżej zjawisko latencji występuje w przypadku herpeswirusa. Ten wirus wywołuje tak zwany koci katar, jedną z najczęstszych chorób kotów, szczególnie w młodym wieku. W jej etiopatogenezie ważną rolę odgrywa także powszechny wśród kotowatych kaliciwirus. Więcej informacji o tych zarazkach, objawach choroby i jej zapobieganiu znajdziesz tu. Symptomy to przede wszystkim katar, wydzielina z worka spojówkowego, zaczerwienienie i obrzęk spojówek, kichanie, apatia czy spadek apetytu. Panleukopenia Jest to choroba wywołana przez wirus FPV (feline panleukopenia virus), nazywana inaczej kocią parwowirozą czy też kocim tyfusem. Choroba dotyka przede wszystkim kocięta bez odporności uzyskanej z siary i mleka matki czy poszczepiennej. Zdarza się, że na wsiach czy w schroniskach, tam, gdzie jest duże zagęszczenie kotów, a warunki sanitarne nie są do końca idealne, wybuch choroby kończy się śmiercią wielu kociąt. Objawy to biegunka, wymioty, odwodnienie oraz letarg i apatia. Tu nie ma na co czekać, trzeba jak najszybciej rozpocząć leczenie. Zdarza się, że pomimo prób się nie udaje. Mimo, że szczepienia chronią przed zachorowaniem w 100% i należą do szczepień podstawowych (zasadniczych), nadal choroba rokrocznie zbiera żniwa w Polsce. Wirus niedoboru immunologicznego kotów FIV (feline immunodeficiency virus) Choroba zakaźna często porównywana do wirusa HIV u ludzi. Polega ona na zaburzeniu funkcjonowania układu odpornościowego kota. Nosiciele wirusa to przede wszystkim niekastrowane bezdomne samce w średnim wieku, a wirus obecny jest w przede wszystkim w ich ślinie. Choroba ta jest rozpowszechniona głównie wśród kotów bezdomnych, żyjących w skupiskach w niewłaściwych warunkach higienicznych, ale bywa także stwierdzana u kotów domowych czy w hodowlach. Do zarażenia dochodzi najczęściej poprzez pogryzienie i w trakcie kopulacji. Chorego kota już nigdy się nie wyleczy, będzie on nosicielem do końca życia. Co więcej, przez lata może nie dać po sobie poznać, że jest nosicielem wirusa. Spadek odporności, w tym także na skutek stresu czy poważniejszej choroby, sprzyja potęgowaniu objawów i rozwojowi schorzenia. Objawy FIV dotyczą przede wszystkim osłabionej odporności kota. Tak więc podatność na wszelkie infekcje, spadek masy ciała, zapalenie w obrębie jamy ustnej, nieżyt górnych dróg oddechowych, pogorszenie okrywy włosowej czy niewydolność nerek na tle autoimmunologicznym mogą świadczyć o FIV (czyli wirusie nabytego niedoboru immunologicznego kotów). Kotki ciężarne mogą ronić lub rodzić martwe mioty. W niektórych krajach dostępne jest szczepienie przeciw FIV, jednak nie jest ono zalecane przez WSAVA (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt) ze względu na różnorodność wirusa, a co za tym idzie, małą skuteczność szczepionki. Wirus FIV nazywany jest „wirusem dla nieprzyjaciela”. Ale koty mają także „wirus dla przyjaciela”, czyli FeLV. Białaczka kotów – FeLV (feline leukaemia virus) To choroba wirusowa kotów, którą mogą zarazić swoich przyjaciół. Wystarczy wspólna miseczka czy polizanie innego kotka. Patogen obecny jest w ślinie, kale, moczu, a nawet w mleku. Wirus białaczki, jak można się domyślać, jest mocno rozpowszechniony wśród bezdomnych kotów. Badania podają, że wśród kotów domowych nosiciele stanowią zaledwie 2%. Mimo dostępnych szczepień dla kotów wychodzących trudno jest wytępić tę chorobę ze środowiska. Częstotliwość jej występowania w Polsce nie jest znana, w Niemczech kilka lat temu wynosiła aż 10%. Białaczka kotów to poważna choroba zakaźna. Sam wirus FeLV należy do onkowirusów i może przyczynić się do rozwoju nowotworów, w tym głównie chłoniaka. Kolejne objawy to anemia, zaburzenia odporności i podatność na częste infekcje, rozwój objawów neurologicznych. Kotki mają tendencje do poronień i rodzenia słabych miotów. Koty ze zdiagnozowaną białaczką nie powinny żyć i być łączone ze zdrowymi. Badania podają, że od postawienia diagnozy koty żyją średnio 4 lata. Przy rokowaniu istotne jest ustalenie rodzaju zakażenia (progresywne, regresywne, etc.) czyli statusu białaczki u kota. Szczepienia przeciwko białaczce należą do tak zwanych szczepień dodatkowych i zaleca się je u kotów przebywających w skupiskach oraz wychodzących. Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów – FIP (feline infectious peritonitis) Choroba ta wywoływana jest przez koronawirusa. Warto wiedzieć, że koci koronawirus (FCoV) należy do tak zwanych alfa-koronawirusów, podczas gdy ludzki wywołujący COVID-19 do beta-koronawirusów. Nie można więc tu mówić o współzależności czy możliwości zarażenia się covidem od kota. FIP to dość podstępna choroba, gdyż wiele kotów jest nosicielami tego zarazka (ok. 40%), ale nie znaczy to, że zachorują. Koronawirus wywołuje najczęściej objawy ze strony układy pokarmowego, w tym biegunkę, a u starszych kotów może przebiec nawet skąpo- lub bezobjawowo. Niestety ma możliwość mutacji do formy, która wywołuje FIP. Dlaczego tak się dzieje u niektórych kotów, a u innych nie? Tutaj znajdujemy informacje o spadku odporności, złej formie zdrowotnej, innych chorobach przewlekłych czy po prostu o zaniedbaniu. Wiemy też, że tendencje do zachorowania mają koty przebywające w skupiskach, w złych warunkach higienicznych (ryzyko zachorowania wynosi wtedy aż 80-100%). Problem dotyczy głównie kotów młodych, zarówno samców, jak i samic. FIP ma dwie formy – bezwysiękową (rzadziej występującą, w postaci guzów w jamie brzusznej czy w obrębie układu nerwowego) i wysiękową (inaczej mokrą, w której płyn wysiękowy zbiera się w jamie brzusznej lub w klatce piersiowej). Chory kot ma nierzadko skoki temperatury, gorączkuje, daje się zaobserwować osłabiony apetyt lub spadek masy ciała. Choroba szybko prowadzi do wyniszczenia, objawów ze strony układu nerwowego, a także do zgonu pacjenta. Nie ma szczepień przeciwko FIP. Kilka lat temu pojawiły się substancje lecznice dające nadzieje i mogące pomóc chorym kotom. Temat leczenia i aktualnych możliwości, jakie przynosi nauka, jest bardzo ciekawy. Na pewno opiszę to w osobnym artykule, poruszając kwestie nowości medycznych oraz związanych z nimi kontrowersji. Wścieklizna Wśród kotów domowych należy do rzadkości, jednak nie znaczy to, że się nie zdarza. Problem dotyczy przede wszystkim kotów wychodzących, kotów dzikich, bezdomnych, polujących. Bywa, że kot nie wychodzi poza dom, ale upoluje na balkonie zwierzę, które potencjalnie może go zarazić. Wścieklizna to choroba nieuleczalna dla wszystkich zwierząt, także dla ludzi. W Polsce głównym rezerwuarem wścieklizny są lisy rude, nietoperze i drobne gryzonie. Do zarażenia dochodzi przy pogryzieniu, przerwaniu ciągłości skóry i kontakcie ze śliną chorego zwierzęcia. Rozwój, a dokładnie inkubacja choroby u kota, może wynosić kilka dni, ale też nawet 3 miesiące. Objawy to pobudzenie, nadmierna wokalizacja, agresja, zez, nierównomierne rozszerzenie źrenic, opadnięcie żuchwy, ślinotok, objawy neurologiczne, porażenie czterokończynowe. Najczęściej w przeciągu 3-4 dni od wystąpienia pierwszych objawów koty umierają. Wściekliznę potwierdza się jedynie w pośmiertnym badaniu tkanek mózgu. W Polsce szczepienia kotów przeciwko tej chorobie nie są obowiązkowe. Wyjątek stanowią tereny endemicznego występowania wścieklizny. W takiej sytuacji powiatowy lekarz weterynarii może zdecydować o konieczności zaszczepienia wszystkich kotów. Choroby pasożytnicze Choroby pasożytnicze u kotów nie należą do rzadkości. Mowa tu przede wszystkim o pasożytach wewnętrznych, czyli o endopasożytach. Zarobaczone są głównie kocięta i nie ma tu większego znaczenia, czy pochodzą one z przydomowych hodowli, czy też są przygarnięte z ulicy. Każdy młody osobnik powinien być odrobaczany zgodnie z harmonogramem. Także dorosłe koty, przede wszystkim polujące osobniki, często są zarobaczone. Schemat odrobaczania kotów dorosłych w zależności od trybu życia również znajdziecie w powyższym artykule. Najczęstszymi pasożytami wewnętrznymi u kotów są: glista kocia, tasiemiec, giardia lamblia i rzęsistek. Mówiąc o pasożytach wewnętrznych należy wspomnieć także o zoonozie, którą jest toksoplazmoza. Jest to choroba przede wszystkim kociąt. Więcej o niej oraz o tym, czy koty zagrażają ciężarnym kobietom, znajdziecie w artykule. Ektopasożyty takie jak pchły i wszoły często spotykamy w sierści kotów, szczególnie tych wychodzących. Pchłę lub innego ektopasożyta możemy także sami przynieść swojemu pupilowi do domu. Regularne kontrole skóry i sierści są więc niezwykle istotne. Pchły i wszoły mogą przyczynić się do rozwoju tasiemczycy. Bardzo często diagnozujemy też inwazje świerzbowca usznego, szczególnie u młodych osobników z nie w pełni wykształconą odpornością. Pierwsza kontrola w gabinecie lekarza weterynarii obejmuje zawsze sprawdzenie wydzieliny z uszu w celu wykluczenia świerzbowca. Kleszcze u kotów to także zagrożenie. W Polsce najbardziej powszechną chorobą odkleszczową kotów jest hemobartoneloza wywołana przez Mycoplasma haemofelis. Inne dolegliwości Osteoarthritis (OA), czyli choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, która tak często dotyka psy. Choroba ta jednak u kotów jest zdecydowanie rzadziej diagnozowana. Badania pokazują, że każdy starszy kot, szczególnie z nadwagą, będzie mieć w pewnym stopniu rozwinięte OA. Po czym to poznać? U kotów trudno jest wychwycić pierwsze objawy. Niektóre koty całe życie śpią całymi dniami, więc trudno się dziwić, że problem ten rzadko kiedy jest ostatecznie diagnozowany. Ważna jest obserwacja. Pierwsze objawy OA rozpoznamy po tym, że zwierzak nie wskakuje już wysoko na szafę, tylko woli niższe półki. By wejść na stół, nie startuje z podłogi, tylko wybiera pośredni przystanek, np. taboret. Niekiedy ma problem z załatwieniem swoich potrzeb w kuwecie i wybiera miejsce poza nią, długo tam przesiadując i szukając odpowiedniej pozycji. Niestety większość właścicieli składa to na karb starości i dziwaczenia lub demencji. Potwierdzenie choroby zwyrodnieniowej stawów znajdziemy w badaniu rentgenowskim. Takich pacjentów należy przede wszystkim odchudzić, dozować im odpowiedni ruch, a niekiedy wdrożyć NLPZ (niesterydowe leki przeciwzapalne), wdrożyć odżywki wzmacniające chrząstki stawowe czy suplementować NNKT, czyli omega-3. Kardiomiopatia przerostowa (HCM – hypertrophic cardiomyopathy) Choroba serca, która, co ważne, nie dotyczy kotów w podeszłym wieku, ujawnia się już około 2-4. roku życia. Rasy szczególnie do niej skłonne to: maine coon, kot brytyjski krótkowłosy, koty perskie, syjamskie, reksy, sfinksy i bengale. Ale może też dotyczyć ras mieszanych i kotów europejskich, czyli potocznie dachowców. Kardiomiopatia może w szybkim czasie doprowadzić do nagłej śmierci sercowej, dlatego jej wczesna diagnoza jest niezwykle ważna. Niestety nie wyleczymy z niej kota, ale jesteśmy w stanie poprawić jego komfort życia. Dlatego istotne są badania kontrolne – tu niezbędne jest badanie echo serca. Badanie stetoskopem może okazać się niewystarczające, gdyż u części pacjentów szmery nad sercem pojawią się dopiero w zaawansowanej postaci choroby lub wcale. Choroby jamy ustnej Problem ten dotyczy aż 85% kotów powyżej 3. roku życia! Najczęściej diagnozowane jest zapalenie przyzębia, w tym głównie dziąseł, w wyniku gromadzenia się osadu i płytki nazębnej na powierzchni szkliwa. Dość często stwierdza się także zapalenie jamy ustnej. W tym wypadku mamy najczęściej do czynienia z limfocytarno-plazmocytarnym zapaleniem dziąseł. Jest to przewlekła, bardzo bolesna choroba, w wyniku której kot nie jest w stanie jeść. Leczenie tego schorzenia wymaga częstej higieny jamy ustnej, niekiedy całkowitej ekstrakcji zębów, podawania silnych leków o działaniu immunosupresyjnym, a nawet laseroterapii. Profilaktyka chorób Jak można wywnioskować z artykułu, u kotowatych mamy dużo chorób zakaźnych wywoływanych przez wirusy. Ważne są więc szczepienia przeciwko nim. Niestety nie mamy szczepień przeciwko wszystkim chorobom, ale te dostępne powinny być regularnie podawane. W artykule dotyczącym kalendarza szczepień opisuję schematy zarówno dla kociąt, jak i dla dorosłych osobników. Pamiętajmy, że nie należy kotów szczepić na wszystko co roku. Trzeba to robić z głową i decydować o szczepieniach zgodnie z trybem życia kota i możliwymi zagrożeniami. Zbyt częste szczepienia mogą przyczynić się do rozwoju tak zwanego mięsaka poiniekcyjnego – groźnego i złośliwego nowotworu. Wszystkich zainteresowanych odsyłam do artykułu na ten temat. Regularne odrobaczania i stosowanie środków przeciwko ektopasożytom także jest niezwykle ważne. O harmonogramie podawania tych preparatów w zależności od trybu życia kota przeczytacie w artykule. Co jeszcze można zrobić, by kot długo był zdrowy? Przede wszystkim odbywać regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii. Zbadanie kota, osłuchanie jego tonów serca, osłuchanie płuc, sprawdzenie stanu jamy ustnej to absolutnie podstawowa kontrola, która powinna odbywać się minimum raz na rok. Coraz częściej zachęcamy także do kontrolnych badań krwi u kotów. U młodych osobników co 2 lata, u kotów w średnim wieku co roku, u starszych nawet co 3-6 miesięcy. Pamiętajmy, że koty maskują objawy choroby, a im wcześniej wykryjemy problem PNN czy chorobę serca, tym lepsze będą rokowania. U kotów istotne jest też kontrolne badanie moczu oraz, jeśli to możliwe, pomiar ciśnienia skurczowego krwi. Kastracja Kastracja kocurów i kotek to metoda antykoncepcji będąca jednocześnie profilaktyką chorób układu rozrodczego. Większość opiekunów po pierwszej rujce przybiega, by jak najszybciej umówić się na ten zabieg. Faktycznie kotka w rujce nie daje spać, nawołując samce. Co więcej, kotki mogą wpaść w permanentną ruję, która się nie skończy, dopóki nie dojdzie do aktu kopulacji. Podobnie z kocurami, które intensywnie znaczą teren w domu niezbyt przyjemnym zapachem. Jeżeli mamy koty wychodzące, zabieg ten jest koniecznością. Oczywiście nie można nikomu nic narzucić, jednak należy być świadomym zagrożenia wieloma chorobami, którymi koty mogą się zarazić podczas kopulacji (chociażby FIV czy FeLV). Problemem jest też ciągle wysoka liczba kociąt w Polsce. Co roku schroniska i fundacje pękają w szwach. Jeżeli nie chcemy wykonywać kastracji chirurgicznej, pamiętajmy o możliwościach antykoncepcji hormonalnej, szczególnie o implantach dla samców. Dla kotek dostępne są blokady hormonalne rujek, jednak nie są to do końca bezpieczne preparaty. Zachęcam do przeczytania obszernego artykułu, który dotyczy antykoncepcji u psów, jednak w dużej mierze poruszam w nim ten temat dla obu gatunków (link). Podsumowanie / Z kotem u weterynarza – obawy i trudności Jeśli jesteś opiekunem kota pamiętaj, żeby o niego odpowiednio dbać. Nie powinniśmy myśleć, że skoro kot sam do nas przyszedł, to sam sobie jakoś poradzi. Podobnie z kotami bezdomnymi – nie możemy być wobec nich obojętni. Jeśli widzimy niepokojące zachowania czy objawy, warto to zgłosić fundacji czy schronisku. Regularne kontrole, badania krwi i profilaktyka (szczepienia, odrobaczanie) oraz czujność i obserwacja to podstawa, by długo cieszyć się zdrowiem kota. Każdy opiekun potwierdzi, że koty są niesamowite. Ja jako lekarz weterynarii podpisuję się pod tym obiema rękami. To także wojownicy. Jednak w przypadku dolegliwości nie ma reguł. Potrafię zdiagnozować chorobę ze złym rokowaniem, a kot walczy i żyje ku zdumieniu wszystkich kolejne miesiące czy nawet lata. Czasami kot ma bardzo nietypowe objawy i postawienie diagnozy jest nie lada wyzwaniem. Muszę w tym miejscu dodać, że wybranie się z kotem do gabinetu bywa niekiedy trudne. Spora część opiekunów przyznaje, że na myśl o wizycie z pupilem w gabinecie weterynaryjnym się stresuje, a ich kot po prostu tego nienawidzi (według badań Bayer Veterinary Care Usage Study jest to ponad 50% kotów). Nierzadko wyjście z domu dla kota to faktycznie stres. Podobnie dla opiekunów, którzy próbują go schować do transporterka, a później odpowiednio wyjąć i trzymać do badania. Bywają takie osobniki, u których wyjazd w transporterku potęguje objawy choroby, co utrudnia nam leczenie. Dlatego do wizyty należy się odpowiednio przygotować. Są pewne zasady, których warto przestrzegać, oraz leki, które bezpiecznie można podać kotu przed wizytą. Należy także wybrać odpowiedni gabinet, który jest przyjazny kotom, oraz lekarza, który na co dzień pracuje z tym gatunkiem. Jest to niezwykle ważne. Możliwości, jakie daje aktualnie medycyna weterynaryjna, znacznie się różnią od tego, co było kiedyś. Także w kwestii podejścia do obsługiwania kotów w lecznicy. O tym i innych ważnych punktach wizyty z kotem u weterynarza na pewno pojawi się osobny artykuł. Lekarz weterynarii, Małgorzata Glema Przez aktualizacja dnia 18:57 1. Kot gryzie wszystko, co wpadnie mu w zęby Takie zachowanie kota może być sygnałem obrzęku dziąseł. Żucie przynosi kotu chwilową ulgę. Podrażnienie i stan zapalny dziąseł sugerują możliwe problemy zdrowotne w obszarze jamy ustnej, zatem konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii. Problemy z zębami to bolączka ponad połowy dorosłych kotów i mogą nasilać się z wiekiem. ©Shutterstock Niektóre koty lubią doświadczać różnych tekstur w trakcie gryzienia – z myślą o tych zachowaniach kotów projektowane są gryzaki dla naszych ulubieńców, w które warto się w takiej sytuacji zaopatrzyć. Będą one też zadowolone z karmy, która łączy suche granulki z półwilgotnymi kawałkami, jak Purina ONE® Dual Nature. Taka karma ze zróżnicowanym granulatem, przyniesie im więcej satysfakcji z jedzenia. Uważaj na niektóre rośliny doniczkowe – szczególnie te cebulowe, fikusy i filodendrony, bo żucie ich liści i łodyg jest dla kota toksyczne. 2. Kot załatwia się poza kuwetą Jednym z najbardziej irytujących przejawów dziwnego kociego zachowania jest nagła niechęć do korzystania z kuwety. Takie zachowanie może mieć wiele przyczyn. Jedną z dość częstych jest zbyt rzadko wymieniany żwirek, (który brzydko pachnie dla kota), zbyt mała ilość żwirku lub zmiana żwirku na taki, który kotu nie odpowiada. ©Shutterstock Załatwianie się poza kuwetą może być także sygnałem tego, że kot ma problem zdrowotny. Dotyczy to zarówno zaparć, jak i problemów układu wydalniczego czy moczowego. Zarówno zatrzymanie oddawania moczu jak kału, jest dla kota bardzo niebezpieczne i stresujące, dlatego w takiej sytuacji natychmiast zabierz kota do lekarza weterynarii. 3. Kot kradnie wodę z Twojej szklanki Koty słabo komunikują potrzebę picia. Często chętniej piją wodę z innych źródeł niż dla nich przygotujemy, dlatego bądźmy czujni na wysyłane przez nie sygnały. Zawsze warto kotu podać drugą miseczkę z wodą, w innym punkcie niż podajemy mu jedzenie. ©Shutterstock Żywienie mieszane – czyli dawanie kotu zarówno karmy suchej, jak i mokrej – jest łatwym i naturalnym sposobem na dostarczanie wody z pokarmem kotu. Jeśli kot jest już karmiony w sposób mieszany, możesz zwrócić uwagę na to, by zwiększyć ilość mokrego pokarmu i zredukować ilość suchego albo dodać nieco wody do mokrej części pożywienia. Jedna saszetka mokrego jedzenia, jak Purina® ONE® Sterilcat dostarcza około 50 ml wody, czyli mniej więcej tyle ile kot potrzebuje na 1 kg swojej masy ciała. Niektóre koty lubią odkrywać wodę w nowych miejscach. Spróbuj ustawić kilka miseczek z wodą w różnych częściach mieszkania i sprawdzaj, czy kot z nich korzysta. Jeśli zatem kot pije intensywnie przez kilka dni i widzisz, że zmiana jego diety nie pomaga, koniecznie odwiedź lekarza weterynarii gdyż zwiększone pobranie wody charakteryzuje choroby układu wydalniczego i cukrzycę. 4. Kot nie chce jeść Kot nie może głodować. Z natury koty podjadają w małych posiłkach co parę godzin, dlatego warto zostawić im dostęp do odmierzonej porcji dziennej pokarmu w misce. Jeżeli kot nie je przynajmniej połowy dziennej porcji przez dwa dni z rzędu, mamy prawo się zaniepokoić. Przyczyną może być nieświeży lub zeschnięty pokarm – także karmę suchą należy nakładać w mniejszych porcjach i częściej. Może też oczywiście po prostu kotu nie smakować, lub przyczyniać się do niestrawności i nasz kot będzie takiego jedzenia unikał. Powodem braku apetytu może być też po prostu znudzenie dotychczasową karmą. Podawanie karm z mieszanym granulatem oraz urozmaicanie dziennej porcji saszetką mokrego pokarmu, pozwala spełnić kocią potrzebę na codzienne zmiany w menu. Żywienie mieszane nie tylko wspiera odpowiednie nawodnienie kociego organizmu, ale dostarcza odpowiedniej tekstury i zróżnicowanych smaków. Jeśli dotąd nie mieszałeś suchego i mokrego pokarmu, spróbuj tej metody! Więcej informacji na jej temat znajdziesz pod następującym linkiem: żywienie łączone. Jeśli kot je poniżej 1/3 dziennej porcji przez okres dłuższy niż 48 godzin, udaj się niezwłocznie do lecznicy weterynaryjnej. 5. Kot przybrał ostatnio na wadze Jeśli kot jest wykastrowany lub wysterylizowany, ma tendencję do przejadania się. Jeśli nie będziemy kontrolować podawanych mu porcji doprowadzi to do przybrania na wadze. Zastanów się, czy obecny sposób żywienia jest optymalny. Sucha karma jest bardziej kaloryczna niż mokra, dlatego wybierz karmę taką jak Purina ONE® Sterilcat z odpowiednio wysokim poziomem białka i niskim tłuszczu oraz postaraj się część dziennej porcji zapewnić pokarmem mokrym. U przeciętnej wielkości kota porcja karmy suchej robi się malutka - jeśli dajemy jedną saszetkę mokrą dziennie to porcja karmy suchej wynosi około 40g, a jeśli dwie saszetki to nawet połowę tego. Pamiętaj że karma sucha to koncentrat, dlatego zawsze należy jej podawać około 3 razy mniej niż karmy mokrej. 6. Kot wymiotuje częściej niż zazwyczaj Koty mogą zwracać z wielu powodów. W przypadku kotów średnio/długowłosych i mocno wylizujących się, często przyczyną są zalegające włosy w przewodzie pokarmowym. Jeśli nie czeszesz kota lub robisz to rzadko, zwiększ częstotliwość tych zabiegów pielęgnacyjnych. Większość kotów to uwielbia! Wymioty mogą być bowiem sygnałem obecności kulek sierści (bezoarów). Może warto również zmienić karmę odkłaczającą? Przykładem takiej karmy jest Purina ONE® Coat&Hairball, która dzięki zawartości kompozycji specjalnego włókna pomaga zminimalizować tworzenie się kul włosowych. Niektóre koty jedzą też zbyt łapczywie, i gdy mają dostęp do zbyt dużej porcji jedzenia, ich brzuch wyrzuca nadmiar pokarmu w proteście. Zobacz czy nie warto podzielić posiłków na mniejsze porcje, gdyż częste wymiotowanie nie jest dla kota dobre i wpływa niekorzystnie na stan zębów. Wymioty powodują też wydalanie wody, dlatego dodanie większej ilości mokrej karmy do codziennej diety i zachęcenie kota do konsumpcji wody, pomoże w utrzymaniu odpowiedniego nawodnienia. Uporczywe wymioty mogą świadczyć o wielu chorobach, dlatego nie należy ich bagatelizować (mogą świadczyć o zakażeniu pasożytami, objawami infekcji, alergii, chorób wątroby, nerek czy zapalenia przewodu pokarmowego). Jeśli Twój kot wymiotuje regularnie po każdym posiłku lub częściej niż raz dziennie , skonsultuj się niezwłocznie z lekarzem weterynarii. Kocie choroby objawiają się szeregiem symptomów. Co powinno nas zaniepokoić? Twój kot chudnie? Kot kicha, kaszle bądź wymiotuje? Pojawiła się gorączka u kota i inne nieprawidłowe zachowania? Powinieneś natychmiast zareagować. Obserwując zachowanie kota możemy zauważyć pierwsze niepokojące sygnały. Każda zmiana w zachowaniu kota, która znacząco odbiega od jego charakteru, może być pierwszym objawem kociej choroby. Jak rozpoznać, że dane zachowanie zwiastuje chorobę kota, a nie przejściową zmianę humoru? Okazuje się, że koty wysyłają nam subtelne znaki. Na co więc zwrócić uwagę, by ułatwić weterynarzowi postawienie diagnozy? Dziwne zachowanie kota jako objaw choroby kota Powinniśmy zwrócić uwagę na wszelkie zmiany zachodzące w relacji kota z właścicielem. Jeśli nasz kot zaczyna unikać kontaktu, częściej niż zwykle przebywa w odosobnionych miejscach, nie wykazuje radości, gdy próbujemy nawiązać z nim relację, to należy zwiększyć swoją czujność. Niepokoić powinny nas również takie zmiany, jak lękliwość, niespokojność czy agresja kota skierowana w stronę domowników lub innych sygnały Istotne są także zmiany w zachowaniu podczas spożywania posiłków i załatwiania potrzeb fizjologicznych. Objawem choroby może być na przykład brak apetytu u kota bądź wzmożone pragnienie. Warto kontrolować także zachowanie zwierzęcia podczas oddawania moczu i kału. Jeśli zauważymy jakieś trudności w załatwianiu potrzeb fizjologicznych, to koniecznie skontaktujmy się z lekarzem weterynarii. Alarmująca powinna być sytuacja, gdy kot załatwia się poza kuwetą, jeśli do tej pory nie miał problemów z utrzymaniem czystości. Tryb życia kota Jednym z pierwszych objawów choroby są zmiany zachodzące w poziomie aktywności. Zarówno znaczny spadek, jak i wzrost aktywności, powinien być dla nas sygnałem ostrzegawczym. Gdy zauważymy nieprawidłowości w ilości snu, czyli poważne zwiększenie lub zmniejszenie czasu poświęcanego na drzemki, to powinniśmy baczniej obserwować nasze zwierzę. Konieczne będzie dokładne zbadanie kota pod kątem występowania kolejnych objawów choroby, których przegląd zaprezentowany jest poniżej. Chory kot – objawy, które powinny nas zaniepokoić Jakie sygnały powinny wywołać w nas niepokój? Co może być pierwszym objawem kociej choroby? Poniżej przegląd symptomów, które mogą świadczyć o tym, że w organizmie kota zachodzą niebezpieczne kota osowiałość, nadmierna aktywność, agresja, unikanie kontaktu z domownikami, senność, niepokój, nadmierne miauczenie, częste przebywanie w ukryciu, inne znaczące zmiany w zachowaniu. Waga kota utrata wagi, nagły wzrost wagi. By odpowiednio wcześnie zauważyć te symptomy, należy regularnie kontrolować wagę zwierzęcia (na przykład raz w miesiącu). Co zrobić, gdy pojawiła się nadwaga? Dowiedz się, jak walczyć z nieprawidłową wagą u swojego i sierść kota sierść staje się matowa, nadmierna łamliwość, przetłuszczanie się sierści, stroszenie sierści, kot gubi sierść bądź pojawiają się wyłysienia, owrzodzenia, strupy, zgrubienia, ślady po ukąszeniach lub ślady pasożytów, uporczywe drapanie, nadmierne mycie się lub zaprzestanie mycia się. Uszy kota wszelkiego rodzaju wycieki z uszu, złogi woszczyzny, opuchnięcie małżowiny, drapanie uszu, tarcie uszu, kot potrząsa głową lub ją przekrzywia, pogorszenie słuchu kota. Nos kota wszelkiego rodzaju wycieki, suchy nos, uporczywe kichanie u kota. Oczy kota wycieki różnego pochodzenia, widoczna trzecia powieka u kota, zmiana barwy oka, łzawienie, nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek u kota, zaburzenia widzenia. Jama ustna kota zmiana koloru dziąseł, kamień nazębny, odsłonięte szyjki zębowe, owrzodzenia, powiększone migdałki, wypadanie zębów, połamane lub ruszające się zęby, nieprzyjemny zapach z pyska, ślinienie się, tarcie pyskiem, brak apetytu, trudności w jedzeniu. Układ pokarmowy kota wymioty, utrata apetytu, nadmierne pragnienie, biegunka, długotrwałe zatwardzenie, zmiany w konsystencji i wyglądzie kału, obecność pasożytów w kale, uporczywe lizanie okolic odbytu. Układ moczowy kota trudności w oddawaniu moczu, inna częstotliwość oddawania moczu, zmiana wyglądu moczu, uporczywe lizanie okolic ujścia cewki moczowej. Układ oddechowy kota trudności w oddychaniu, szmery, świsty, zadyszka, zwiększenie częstotliwości oddechu, uporczywy kaszel, kichanie, oddychanie z otwartym pyskiem. Układ kostny i mięśniowy kota jakiekolwiek zmiany w chodzie utykanie, kot kuleje, opuchlizna kończyn, niechęć do ruchu, awersja do dotykania, miauczenie lub agresja podczas dotykania. Układ nerwowy kota jakiekolwiek drgawki u kota. Nie wspomnieliśmy jeszcze o dwóch podstawowych objawach choroby, czyli gorączce u kota oraz zmianach pulsu. Mierzenie temperatury, pulsu i ilości oddechów to bowiem badania, które powinien wykonać lekarz weterynarii. Kot u weterynarza Lekarz weterynarii może zapytać nas o pewne symptomy choroby. Zdecydowanie ułatwią one diagnozę, dlatego przed udaniem się do lecznicy, upewnijmy się, czy: u kota nastąpiła zmiana apetytu, kot się ślini, pojawiły się zmiany w oddechu, przede wszystkim dyszenie (jeśli tak, to w jakich momentach), zmieniła się częstotliwość oddawania kału i moczu lub ich wygląd, dotknięcie danej części ciała wywołuje u kota ból. Jeśli prosimy inną osobę o udanie się z kotem do weterynarza, to udzielmy jej odpowiedzi na powyższe pytania. Możemy również poprosić o zadzwonienie do nas już z lecznicy, dzięki czemu samodzielnie przekażemy niezbędne informacje lekarzowi.

dziwne oczy u kota